In juni 2022 kreeg ik een hele lieve aanvraag in mijn mailbox. Twee mannen verwachtten hun kindje in augustus. Een vriendin van hen was de draagmoeder. We planden een kennismaking waar ik hen alledrie trof. De draagmoeder was op dat moment 31 weken zwanger. 

Het was een mooie kennismaking en de reden dat ze voor een geboortefotograaf kozen was ontroerend: ze wilden graag aan hun kindje laten zien hoe zijn/haar geboorte is gegaan als hij hij/zij er later vragen over zou hebben. En ook voor henzelf zouden de foto’s een liefdevolle herinnering zijn van dit bijzondere traject.

We hielden goed contact. De draagmoeder heeft al twee keer een kindje mogen baren en had dus ervaring met bevallen. 

Op een dinsdag in augustus ontving ik een berichtje dat de mama een ballonnetje had gekregen en de volgende dag in het ziekenhuis werd verwacht voor een inleiding. 

Rond 09:00 uur de volgende dag werden haar vliezen gebroken. In het begin van de middag zat de mama op ongeveer twee centimeter ontsluiting. Iets later volgde een ruggenprik. De weeenopwekkers werden verhoogd en aan het einde van de middag kreeg ik een berichtje dat de weeen zeer regelmatig kwamen. Rond 18:00 uur was ik in het ziekenhuis. 

De sfeer was ontspannen. De vaders waren erg lief voor de draagmoeder. Door de ruggenprik had de draagmoeder weinig pijn. Er werden spelletjes gespeeld (ja echt!) en het personeel verzorgde hen met ijsjes en blokjes kaas. Het leek bijna te ontaarden in een verjaardagspartijtje.

Door littekenweefsel bleef de ontsluiting rond de zes centimeter. Toen de  zes centimeter eenmaal gepasseerd was ging het erg rap. Er werd gecontroleerd hoeveel ontsluiting ze had en ze mocht meteen gaan persen. De vaders keken gespannen toe. Na enkele keren persen werd daar, in de avond, een prachtig jongetje geboren. De draagmoeder pakte haar kindje zelf aan en hij bleef even bij haar op de borst liggen. De vaders knipten samen de navelstreng door. Na ongeveer een half uur werd het kindje aan de papa’s ‘overgedragen’. Dit was een bijzonder moment. De vaders gaven het eerste flesje (de draagmoeder had al melk gekolfd tijdens haar zwangerschap) en kleedden hun zoontje aan.

De draagmoeder poetste haar tanden en kleedde zich aan en na enkele uurtjes mochten ze gezamenlijk het ziekenhuis verlaten.

De vaders verbleven samen met hun zoontje voor een een week bij de draagmoeder. Ze ondersteunden haar waar mogelijk. Ik vond dit zo ontzettend mooi en lief.

Na twee weken zag ik ze weer om de foto’s af te leveren. De vaders en hun zoontje waren toen een week thuis. Ook de draagmoeder was aanwezig. Tijdens dit bezoek gaven ze mij toestemming om veel foto’s te delen. Ze willen dat dit bijzondere verhaal gedeeld wordt. 

Ik heb zoveel bewondering voor deze draagmoeder én voor de vaders. Ze hebben dit met zn drieën op zo’n liefdevolle wijze aangepakt. Wat een prachtige start hebben zij dit kindje gegeven.